به مناسبت ایام فاطمیه

کبوتر من مپر زلانه

مبر صفا را ز آشیانه

ز بچه هایت چرا بریدی

چرا ز لانه روی شبانه

مزن شرارم مبر شکیبم

تمام دردم توئی طبیبم

میان مردم ببین غریبم

مکن کناره از این میانه

کسی چه داند چه کرده دشمن

چه کرده با تو چه کرده با من

ترا کشانده میان کوچه

مرا نشامده یه کنج خانه

عزیز عالم کسی ندارد

خبر ز حال و نوای جانم

بخیز و بشنو نوای من را

دوای دردم طبیب روحم

دردمندم فاطمه دردم دوا کن

بی تو رنج و درد من درمان ندارد

تا بکی گریان نشینم بر مزارت

رونق کاشانه ام بودی تو زهرا

بی فروغت خانه ام سامان ندارد

می گدازد عربتت جان علی را

غربتت مانند در عالم ندارد

در فراغت اشک طفلانت روان است

عرش تاب گریه آنان ندارد