غزلی در مدح حضرت زهرا (س) از مرحوم استاد عابد با عنوان مکتب تمکین

بتول آن بضعه ی احمد به عصمت آیت سرمد

نشان رحمت ایزد چراغ بزم عرفانی

بتول آن بضعه ی احمد به عصمت آیت سرمد

نشان رحمت ایزد چراغ بزم عرفانی

به اِنعامش جهان مرهون به اکرامش همه مدیون

ز اوج رتبتش مفتون نفوس عالی و دانی

حریمش مهد علم دین سرایش مکتب تمکین

کنیزان را کند تلقین بیانش حکم یزدانی

کسی کاو را شده همدم به صدق عزم و مستحکم

شده مشهور در عالم به علم و فضل انسانی

کنیزش فضّه را بنگر چُنان والا چُنان برتر

که می ریزد ز لب گوهر به آئین سخندانی

شنیدی آن حقیقت کاو سخن گفتی چو از هر سو

نبودی گفتگوی او به جز آیات قرآنی

شب است و در دل صحرا چه گوید مقصد آن والا

ز سُبحانَ الَّذی اَسری نماید قصد پنهانی