غزلی در مدح حضرت زهرا (س) از مرحوم استاد عابد با عنوان مکتب تمکین
بتول آن بضعه ی احمد به عصمت آیت سرمد
نشان رحمت ایزد چراغ بزم عرفانی
بتول آن بضعه ی احمد به عصمت آیت سرمد
نشان رحمت ایزد چراغ بزم عرفانی
به اِنعامش جهان مرهون به اکرامش همه مدیون
ز اوج رتبتش مفتون نفوس عالی و دانی
حریمش مهد علم دین سرایش مکتب تمکین
کنیزان را کند تلقین بیانش حکم یزدانی
کسی کاو را شده همدم به صدق عزم و مستحکم
شده مشهور در عالم به علم و فضل انسانی
کنیزش فضّه را بنگر چُنان والا چُنان برتر
که می ریزد ز لب گوهر به آئین سخندانی
شنیدی آن حقیقت کاو سخن گفتی چو از هر سو
نبودی گفتگوی او به جز آیات قرآنی
شب است و در دل صحرا چه گوید مقصد آن والا
ز سُبحانَ الَّذی اَسری نماید قصد پنهانی